Vakantie en feestdagen

Vakantie en feestdagen

Hallo amigos en amigas, daar ben ik weer na een lange tijd! Hier in Colombia was het (zomer)vakantie, die vakantie is hier iets langer dan de kerstvakantie in Nederland. In Colombia heeft men twee keer een grote vakantie: één in de zomer en één in de winter. In Nederland zijn we gewend dat een schooljaar of seizoen tussen twee jaartallen plaatsvindt. Hier in Colombia is dat niet zo en dat betekend dat we het seizoen hebben afgesloten in december. Hier hebben veel toernooien plaatsgevonden, onder andere in het stadion van de stad, en op kunstgras, wat een mooie belevenis is voor de kinderen. Daarnaast hebben we twee uitjes gehad met de stichting, één met de kinderen en één voor het personeel. Met de kinderen zijn we gaan zwemmen in een recreatiepark, hier waren ook onder andere voetbalwedstrijden met andere teams, muziekconcerten van andere projecten van Stichting Straatkinderen Medellín. Voor veel kinderen was het nieuw, en hun vreugde was enorm! De veiligheidsvoornemens zijn enorm bij zo’n park, kinderen mogen niet zonder een begeleider van de glijbaan bijvoorbeeld. Ik werd overal heen en weer gesleurd zoals je je kan voorstellen, het kind in me kwam weer naar boven en ook heb ik gebruik gemaakt van de glijbaan in de park, die megasnel ging! Met het personeel zijn we naar een dorp gegaan met ook een park voor volwassenen. Dit was ook een dag met zwemmen, eten en bergbeklimmen. Ik heb hier vooral de kans gehad om het personeel van de stichting beter te leren kennen, wat heel fijn is voor een betere samenwerking de komende tijden. Ik kijk er naar uit om deze komende maanden me in te zetten voor de stichting. Voor de nieuwe, korte promovideo van de stichting en het jaar kun je onderaan van deze pagina op de link klikken. Of kijk gerust op de site of facebook page van de stichting: https://www.facebook.com/straatkinderenmedellin1 www.straatkinderenmedellin.com

Verder heb ik in het binnenland gereisd met het vliegtuig. Hier heb ik de kans gehad om even andere dingen te zien. Verschillende landschappen, natuurgebieden, rivieren, bergen en watervallen deden me even tot rust komen in het dorp San Cipriano. In de pacifistische havenstad Beunaventura was het ook heel rustig vergeleken met de grotere steden in Colombia. Maar ook heb ik gefeest, zoals bij de feria van Cali en Manizales, feria is een soort (carnaval) feestperiode in een stad. Elke stad viert dit in een andere periode, afhankelijk van de regio. Ik kan alleen maar zeggen dat men weet hoe er gevierd moet worden in Colombia, dansend, zingend, zittend en overal. Veel muziek, drank en dans. Zingende, drinkende en dansende mensen kun je niet missen in cafés, bars, parken. Wat een ervaring was dat, wat heb ik veel geleerd en gezien!

Kerst & Oud en nieuw

Vrienden en familie komen massaal samen om Kerst en Oud en Nieuw te vieren, of gewoon om een feestje te bouwen. Tijdens Kerst en Oud en Nieuw waren er overal versieringen, lichten, kunstwerken, echt prachtig om te zien. Ook hoe men belangrijk Kerst vindt was indrukwekkend. Het is heel belangrijk en hier kunnen we het samenkomen met familie en/of vrienden echt benadrukken. Dit heeft ook met het religie te maken in het land. Het grootste deel van de bevolking is Rooms-Katholiek, dit is de belangrijkste godsdienst in Colombia.

Colombia is een land waar religie ook echt geleefd wordt, dit zie je ook overal op straat, in huizen en gebouwen. Denk aan beelden en kunstwerken van een kruis, Jezus, Maria, en andere heiligen. Het is echt overal om je heen aanwezig. Ook is het indrukwekkend om te zien hoe de mensen geloven, er stil bij staan als ze langs een kerk lopen of rijden terwijl ze een kruis slaan, bidden of even knielen. De kerken hier zijn overigens meestal druk bezocht, de hele dag. Hoog in de bergen kun je ook grote kerken zien, en grote kruizen op de top van de berg kan je ook niet missen.

Vrolijk Colombia

Kortom, Colombianen weten hoe ze moeten feesten. Met 17 wettelijk en religieuze feestdagen telt Colombia er meer dan Nederland. Negen van deze dagen worden verplaatst naar de eerstvolgende maandag, zodat men een drie dagen durend weekend krijgt, waarin de meesten er een feestje van bouwen of met hun families en vrienden een lang weekend naar hun finca’s gaan. Een finca is een huisje gelegen in een rustig gebied waar men quality timekan doorbrengen, met een zwembad, tuin, natuur en veel meer.

Wat ik merk is dat veel Colombianen die ik ken echt een goed gevoel voor humor hebben, heel vrolijk zijn en positief ingesteld zijn. Colombianen zijn ook heel sociaal en gastvrij tegenover toeristen en buitenlanders. Ondanks zoveel diversiteit is er geen rassenprobleem herkenbaar in Colombia, maar wel duidelijk een groot probleem in de sociale klassen. Dit is duidelijk een groot cultuurverschil met Nederland, natuurlijk hebben we ook verschillende klassen in Nederland, maar het is lang niet zo zichtbaar als hier in Colombia en lang niet zo’n groot probleem als hier waar je ermee geconfronteerd kan worden overal. Maar dit houdt dan natuurlijk niet in dat er in bepaalde klassen niet gevierd wordt, iedereen bouwt hier naar eigen capaciteiten een feest en geniet van dat moment en laat bepaalde dingen even los. Dat is iets waar ik van kan leren. Ik geniet van dit genietende land, ik heb het naar mijn zin en ik kijk uit naar de komende tijd.

Promovideo Stichting Straatkinderen Medellin; https://www.youtube.com/watch?v=wtsrTvC1Ao4

P.S Heb je nog geen plannen om ergens heen te reizen dit jaar? Twijfel dan geen moment en kom naar dit prachtland, ook lonely planet schrijft dat het het 2^e beste land is om te reizen dit jaar : http://seecolombia.travel/blog/2016/10/lonely-planet-names-colombia-2nd-best-country-to-visit-in-2017/

Voetballend leven in Colombia

Voetballend leven in Colombia

“Profe!!! Holandes!!! Turco!!!” wordt er naar me geroepen als ik aankom bij ‘cancha’ (voetbalveld) Carambolas. Kinderen die op blote voeten naar me rennen en gelijk mijn hand vast pakken en willen voetballen en spelen. Gelijk word ik omsingeld door nieuwsgierige kinderen die vragen waar ik vandaan kom, of ik Engels spreek en of ik ze een aantal woorden wil leren. Van de oudere wijkbewoners krijg je een vriendelijke lach en een welkom. De kinderen zijn hier zo geïnteresseerd en wat is het toch zo mooi om de onschuld van deze kinderen te zien, de kinderen die nog kinderen zijn en spelend genieten van hun jeugd, meestal met een bal.

Stichting Straatkinderen Medellín heeft verschillende projecten, één daarvan is voetbalschool La Naranja Mechanica, vernoemd naar ons Nederlandse elftal, die deze bijnaam kreeg in Latijns-Amerika in de gouden tijden van Cruijf, Basten, Rijkaard etc.

Op deze school ben ik actief, op de cancha in Carambolas: een marginale wijk hoog op in de bergen in Medellín. Dit project is ook wel het grootste project, waar wekelijks meer dan 240 kinderen meedoen aan activiteiten. Daarnaast lopen er nog andere honderden kinderen rond tijdens de activiteiten. Zij trappen hier en daar een balletje voor of na de training. Tijdens de rust of een uitlegmoment, stormen er tig kinderen het veld op om even die bal nog een keer te kunnen trappen, het moet er gewoon uit. Zo interessant om te zien hoe voetbal energie geeft en het hier zo beleefd kan worden.

Voetbal is niet alleen de populairste sport hier in de wijk, maar in heel Colombia. Het is niet ‘maar’ voetbal, het is meer dan dat: het is leven. Overal zijn stamcafés waar voetbal gekeken wordt. Shirtjes van het nationaal elftal Colombia, Atletico Nacional en Independiente Medellin zie je overal en kun je niet missen. Zelfs als het geen matchday is lopen veel mensen rond in voetbalshirts. In elk park en op elke hoek van de straat kun je voetbalshirtjes kopen. Daarnaast zijn er wel honderden voetbalveldjes in de stad. Elke wijk of buurt kent common areas waar ruimte is om te sporten: en met name voetbal. Sommige van deze ruimtes hebben zelfs gratis fitnessgelegenheden.

Elke kind op de voetbalschool wilt prof worden

Elke kind hier op de voetbalschool droomt ervan om profvoetballer te worden. Het is ook zo krachtig om te zien hoe professioneel ze zich ook gedragen tijdens de trainingen, wedstrijden en in hen vrije tijd. Messi, Ronaldo zijn hier de grote idolen, de blikken van deze kinderen zijn alles waard om te zien als je het over grote voetballers hebt. Daarnaast leeft het ook in de nabije omgeving van de kinderen: de moeders die langs de kanten fanatiek hun kinderen steunen tijdens de wedstrijden. Het geloof in hun kind zegt alles. In mijn jarenlange voetbalcarrière in Nederland, heb ik nog nooit zulke fanatieke moeders gezien! Voor velen is profvoetballer worden ook de enige uitweg uit de armoede.

Stichting Straatkinderen Medellín helpt deze kinderen om hun droom te realiseren, maar jammer genoeg is het natuurlijk niet reëel dat iedereen profvoetballer wordt hier. Was dat maar zo en ik gun het ze allemaal als ik zie hoe hard de kinderen werken en hun best doen. Ze willen heel graag. Hierbij probeer ik tijdens mijn aanwezigheid volledige steun te geven en de kinderen te stimuleren om ze te helpen bij het realiseren van hun dromen.

De stichting brengt een sociaal doel met zich mee, denk aan samenwerken, communiceren en accepteren van regels. Bovendien heeft alternatieven voor kinderen die hun droom om profvoetballer te worden niet kunnen realiseren. Dat kan pijnlijk zijn, het was ook mijn droom vroeger om een professionele voetballer te worden.

De activiteiten zijn gratis en de stichting werkt met een beloningsstrategie: niet straffen maar belonen. Kinderen die activiteiten volgen op de project, worden gevolgd door een volgsysteem waar de ontwikkelingen worden bijgehouden op het project, school, thuis en omgeving. Een van de voorwaarden dat de kinderen kunnen meedoen aan de activiteiten is dat deze kinderen goede resultaten halen op school, goed gedrag vertonen in tehuizen en tijdens de activiteiten. Voetbal stimuleert de kinderen dan natuurlijk voor deze betere resultaten en inzet. Dit voor een betere toekomst van het kind zelf natuurlijk. Omdat veel kinderen een verleden hebben met drugs en geweld, door vooral ook de omgeving, is het risico ook groot dat velen hier makkelijk in terug kunnen vallen als ze geen profvoetballer kunnen worden.

Eddy Veldhuisen richtte Stichting Sraatkinderen Medellin ook op om kinderen die achtergesteld zijn door armoede, verslaving, geweld en/of gedragsproblemen de mogelijkhjeid te bieden deel te nemen aan sportieve, recreatieve en culturele activiteiten.

‘’Onze overtuiging is dat juist deze kinderen heel veel kunnen leren met iets wat ze graag doen. Denk aan het vergroten van het zelfvertrouwen, meer vertrouwen in de mensen om hen heen, de manier van communiceren, het oplossen van conflicten, accepteren van regels, etcetera. Tevens is het een goede uitlaatklep van frustraties, want deze kinderen hebben erg veel meegemaakt. ‘’ www.straatkinderenmedellin.com

De stichting en al haar personeel begeleidt deze kinderen voor betere resultaten op school, zelfontwikkeling en discipline om niet op te geven. Kortom: dat deze kinderen zichzelf staande kunnen houden in de maatschappij. Dit zorgt meer voor zelfvertrouwen van kinderen, waardoor deze kinderen kunnen doorstuderen na hun middelbare school aan de universiteit, met behulp van de stichting. Ondertussen studeren er al 8 studenten op de universiteit namens de stichting. Ik hoop dat ik tijdens mijn aanwezigheid zal bijdragen aan een betere toekomst van deze kinderen, de kinderen die erin geloven en het verdienen.

Aankomst & Tragedie Chapecoense

Hola!

Na een lange vlucht (21 uur), inclusief vertraging was het weer even wennen om te landen in dit prachtige land. Ik voelde me vooral duizelig de eerste paar dagen, misschien kwam het ook wel door de vaccinaties die ik voor vertrek heb gekregen. Maar vooral ook omdat Medellín zich ongeveer 1500 m boven zeeniveau bevindt op het Andesgebergte, ten noordwesten van Colombia.

Jetlag, slaapritme en dan ook nog eens de verleiding van het buiten zijn in Medellín helpen je ook niet snel fit worden. Tijdens mijn vorige bezoek verbleef ik in een hostel in de wijk Poblado, tegenover Parque lleras, het drukste uitgaansgebied van Medellín. Hier zijn de meeste hostels te vinden. Deze plek was zeer centraal en aangenaam voor mij en ik besloot in deze hostel te wonen tot ik een appartement of kamer heb gevonden. Momenteel woon ik nog steeds in dit hostel. Dit heeft zijn voor- en nadelen natuurlijk. Een van de voordelen is dat je ontzettend veel leuke mensen over de hele wereld leert kennen, waar je ook echt mee kan socializen en netwerken. Een nadeel is, zoals boven vermeld, dat er veel verleiding is om buiten te zijn. Ikhoef maar een stap buiten te zetten en ik sta in het uitgaansgebied. Een drankje hier of hapje daar, niet altijd goed voor de portemonnee natuurlijk. Maar op een gegeven moment heb je toch behoefte aan privacy, aan een eigen kamer en badkamer. Oh, en ja, af en toe heb je herrieschoppers, die midden in nacht terug naar de kamer komen en geen rekening met de anderen houden. Gelukkig is dit maar één keer gebeurd, daarna hebik per direct van kamer gewisseld. Op dit moment heb ik wel een aantal kamers/appartementen op het oog, een dezer dagen krijg ik daar meer duidelijkheid over en het perfecte is, dat ze zeer in de buurt zijn van waar ik nu verblijf!

#PrayForChapecoense

28 november 2016 is de geschiedenis in gegaan met een vliegtuigramp, dit keer hier in Colombia. Het vliegtuig is neergestort met een voetbalteam Chapecoense uit Brazilië, dat onderweg was naar Medellín. Circa 50 km voor het vliegveld verdween het vliegtuig van de radar. Een brok in de keel van velen, omdat het zo dichtbij is, maar ook vanwege het voetbalteam, dat twee dagen later in de finale zou staan van de Copa Sudamericana tegen de grootste club uit Medellín, Atletico National. Een finale waar ik ook naar toe zou gaan, een finale waar de meeste voetballers in Zuid-Amerika van dromen.

De voetbalwereld is geschokt, de social media was massaal vol met steun en condoleanceberichten, maar ook op de straten van Medellín werd er veel over gesproken. Op de voetbalvelden werd een minuut stilte gehouden, natuurlijk is elke vliegtuigramp erg en elke slachtoffer telt, voetballer of niet. Maar in een land waar voetbal zo erg geleefd wordt, wordt deze gebeurtenis heel sterk gevoeld. In de straten van Medellín kan je geen tv missen, elk winkel, elk bar heeft wel een tv, en langslopende mensen stonden daar massaal stil toen dit nieuwsitem op tv verscheen.

Ik ben bedroefd, geschokt en ik wens alle nabestaanden veel geduld en sterkte.

Saludos en tot de volgende keer.

Welkom op mijn Reislog!

Hola, bienvenido! Wat leuk dat je een kijkje neemt op mijn blog.

Ik ben Deniz Bingöl, Culturele Maatschappelijke Vorming student te Hogeschool Utrecht. Zoals de meesten al weten, woon ik voor mijn studie nu een half jaar in Medellín, Colombia. Ik loop hier stage voor Stichting StraatkinderenMedellín: een stichting die is opgericht om achtergesteldekinderen (door armoede, verslaving geweld en/of gedragsproblemen)demogelijkheid biedt deel te nemen aan sportieve, recreatieve en culturele activiteiten.

In deze blog zal ik elke week verhalen schrijven over mijn stage en wat ik meemaak. Maar ook over mijn vrije tijd, met een culturele, sociale en toeristische bril. Ik wil hiermee de ervaringen delen die een reiziger kan gebruiken tijdens haar of zijn reis in Colombia. Denk aan tips om leuke plekken te bezichtigen maar ook veiligheid. Daarnaast wil ik zoveel mogelijk mensen inspireren om dit prachtige land te bezoeken.

‘’Gaelke dag naar buiten, wonderen wachten op jou, als je thuis blijft, gebeurt er niets.’’

Wil je op de hoogte blijven van mijn reis, avonturen en foto’s in Colombia? Dan kun je je aanmelden door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom. Dan ontvang je automatisch een mailtje over mijn updates!

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Nogmaals welkom en leuk dat je meereist!

Saludos,

Deniz